Tajemniczo brzmiące skróty na etykietach wielu piw mogą wprawić w konsternację nie tylko początkujących piwoszy. Coraz częściej spotykamy w opisie piwa zlepek kilku liter, które oznaczają rodzaj technologii lub jego gatunek. Co ciekawe, wielu miłośników piwa używa ich zamawiając piwo, nie mając jednocześnie bladego pojęcia , co oznaczają litery umieszczone obok nazwy piwa. Dlatego też, jeżeli chcemy poczuć się dobrze z naszą piwną wiedzą, i nie powtarzać bezmyślnie rozmaitych skrótów, powinniśmy zapoznać się z nomenklaturą obowiązującą w piwnym świecie.
APA – Jeden z najpopularniejszych skrótów określających piwo uwarzone w stylu American Pale Ale. Oznacza to, że jest to jasne piwo górnej fermentacji, które powstało z zastosowaniem amerykańskich odmian chmielu. Są to najczęściej takie odmiany jak citra, amarillo, mosaic, simcoe czy cascade. Oraz rzecz jasna wiele innych, zależnie od mody i fantazji piwowara. APA stało się na tyle modnym stylem, że dzięki telewizyjnym reklamom skrót ten zaistniał także w masowej świadomości konsumentów.
IPA – Podobnie w jak w przypadku APA, skrót ten jest obecnie jednym z najczęściej używanych. Określa gatunek piwa India Pale Ale, czyli piwo które według danych historycznych było wysyłane w Wielkiej Brytanii do Indii drogą morską, by ugasić pragnienie żołnierzy stacjonujących w koloniach brytyjskich. Przyczyną powstania tego gatunku była ponoć konieczność używania większej dawki chmielu, by piwo dzięki jego konserwującym właściwościom wytrzymało w dobrej kondycji długą podróż morską. Warto tutaj wspomnieć, że gatunek India Pale Ale nie jest chmielony po amerykańsku. Znajdują się w nim pachnące kwiatami, lasem i ziołami chmiele angielskie, takich odmian jak słynny East Kent Goldings. Czym zatem są pachnące cytrusami i owocami „IPY”, które znamy z naszego rynku piwa ?
AIPA – To właśnie ten styl piwa, który niepodzielnie wiedzie na prym na tym bardziej niszowym rynku piwa. AIPA to nic innego jak amerykańska wersja piwa IPA. Oznacza to, że technologicznie rożni się odmianami chmielu zastosowanymi do warzenia. W przypadku IPA były to chmiele angielskie, tu zaś mamy amerykańskie odmiany chmielu, dzięki którym piwo pachnie mango, dojrzałym ananasem, papają, guavą, grejpfrutem i wieloma innymi owocami egzotycznymi. To właśnie zniewalający aromat tego piwa, stał się bezpośrednią przyczyną sukcesu tego piwa.
DIPA lub IIPA – to równoznaczne skróty oznaczające Double India Pale Ale lub Imperial India Pale Ale. Oznacza to zwiększoną ( rzadko aż podwojoną jak wskazywałoby oznaczenie „double”) zawartość ekstraktu i alkoholu w piwie typu India Pale Ale a tak naprawdę, to najczęściej chodzi o American India Pale Ale. Skróty zatem powinny wtedy wyglądać DAIPA i AIIPA ale to mogłoby trochę komplikować komunikację. Poziom alkoholu w tych piwach sięga 8 i więcej procent. W połączeniu z potężną dawką chmielu aromatycznego i wysoką zawartością ekstraktu rysuje to obraz piwa o niezwykłym bukiecie i pełni smaku.
DDHIPA – to nie żart, taki skrót naprawdę funkcjonuje, i co więcej ma się dobrze a nawet wznosi się ciągle na fali popularności. Obecność tych liter na etykiecie świadczy o tym, że piwo było dwukrotnie chmielone na zimno ( Double Dry Hopped India Pale Ale). Chmielenie na zimno to szeroko stosowana technologia w piwach typu ALE. Polega na moczeniu w leżakującym piwie prasowanych szyszek chmielu, które na zimno oddają do piwa związki aroamtyczne. DDHIPA to piwo ze zwiększoną dawką chmielu dodaną w ten sposób. Ostatnio na polskim rynku piw rzemieślniczych mamy prawdziwy wysyp marek warzonych tą metodą. Duże browary już dawno wymyśliły „podwójnie chmielone”, dzisiaj piwa rzemieślnicze podążają tą drogą – rzecz jasna w trochę innym wydaniu.
BA – Ten niepozorny zlepek dwóch liter z reguły bardzo dobrze wróży co, do sensorycznych właściwości piwa. Barrel Aged, bo to właśnie rozwinięcie tego skrótu, mówi nam o tym, że piwo było leżakowane w beczkach po innych alkoholach i tym samym, staje się „Sztosem” ( patrz słownik cz.1). Co do wyboru beczek, najczęściej są to te, w których wcześniej dojrzewały whisky, rum, calvados, sherry, porto a nawet wytrawne, białe i czerwone wina. Beczka nadaje piwu długiego finiszu, głębokiej barwy, garbnikowych posmaków i rzecz jasna aromatu związanego z alkoholem, który wcześniej w niej dojrzewał. Piwa w beczkach leżakują z reguły od kilkunastu miesięcy do kilkunastu lat. Premiery tych trunków, z reguły powodują poruszenie w piwnym świecie. Po pierwsze, każdy jest ciekawy co do piwa wniosła beczka, po drugie piwa najczęściej jest niewiele i wstyd było by przegapić kolejne objawienie w polskim krafcie.